Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), μια σιωπηλή επιδημία που υπονομεύει την ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως,  αποτελεί σημαντικό ζήτημα Δημόσιας Υγείας και μια από τις σημαντικότερες αιτίες χρόνιας νοσηρότητας, θνητότητας και οικονομικής επιβάρυνσης των συστημάτων υγείας παγκοσμίως.

 

Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) αποτελεί φλεγμονώδη νόσο του αναπνευστικού , που προκαλεί χρόνια στένωση και απόφραξη των αεραγωγών, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή. Η νόσος παρουσιάζει μόνιμα συμπτώματα καθώς και παροξύνσεις με επιδείνωση της νόσου. Χρειάζεται παρέμβαση από Πνευμονολόγο για παρακολούθηση και θεραπεία. Κατά κανόνα ευθύνεται το ΚΑΠΝΙΣΜΑ! Μπορεί όμως να οφείλεται είτε σε ενδογενείς παράγοντες αλλά και εξωγενείς όπως συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες ή τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Τα συμπτώματα της ΧΑΠ είναι η δύσπνοια, η οποία δύναται να εξελίσσεται αργά, ο συριγμός και ο χρόνιος παραγωγικός ή μη βήχας. Συνοδά συμπτώματα, η κόπωση, η ανορεξία, το οίδημα των σφυρών, ο συριγμός, η κατάθλιψη, οι διαταραχές του ύπνου και η απώλεια σωματικού βάρους.

 

Η διάγνωση της  ΧΑΠ λαμβάνει χώρα με τη σπιρομέτρηση, την κλινική εξέταση και το ιστορικό μετά από την εκτίμηση του ειδικού Πνευμονολόγου-Φυματιολόγου. Η κύρια στρατηγική πρόληψης της ΧΑΠ είναι η διακοπή του καπνίσματος. Άλλα μέτρα πρόληψης περιλαμβάνουν την αποφυγή της έκθεσης σε ατμοσφαιρική ρύπανση ενώ εξίσου σημαντική είναι η πρόληψη των λοιμώξεων με τον ετήσιο εμβολιασμό έναντι της εποχικής γρίπης και του πνευμονιόκοκκου.

 

Παρόλο που η ΧΑΠ είναι μια χρόνια νόσος που δεν έχει πλήρη ίαση, όμως θεραπεύεται και σίγουρα προλαμβάνεται. Με τη σωστή διαχείριση και την υποστήριξη του Πνευμονολόγου, οι ασθενείς μπορούν να έχουν μια καλή ποιότητα ζωής ενώ με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή θα υπάρξει σαφής βελτίωση του ασθενούς και αναχαίτιση της εξέλιξης της νόσου.

 

Μια καλά σχεδιασμένη θεραπευτική αγωγή, σε συνδυασμό με την τακτική παρακολούθηση από ειδικό, μπορεί να επιφέρει σημαντικά οφέλη για τους ασθενείς με ΧΑΠ  όπως μείωση των παροξύνσεων , βελτίωση της ποιότητας ζωής, επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και τέλος μείωση της θνησιμότητας.