Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) αποτελεί χρόνια πάθηση, η οποία χαρακτηρίζεται από φλεγμονή στους πνεύμονες, σε κατεστραμμένο ιστό του οργάνου, και στένωση των αεραγωγών, με αποτέλεσμα να καθιστά δύσκολη την αναπνοή. Η νόσος παρουσιάζει μόνιμα συμπτώματα, καθώς και επεισόδια με παροδική επιδείνωση, γνωστές ως παροξύνσεις. Αυτές οι περίοδοι επιδείνωσης των μόνιμων συμπτωμάτων, τις οποίες βιώνει έντονα ο ασθενής, είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της ασθένειας. Η νόσος χρειάζεται παρέμβαση από Πνευμονολόγο για την παρακολούθηση (δηλαδή έλεγχο των συμπτωμάτων και πρόληψη των παροξύνσεων) και τη θεραπεία. Κατά κανόνα ευθύνεται το κάπνισμα, αν και ρόλο μπορεί να παίξουν τόσο ενδογενείς (έλλειψη ενζύμου) όσο και εξωγενείς παράγοντες, όπως συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες ή η μόλυνση του περιβάλλοντος. Τα συμπτώματα της ΧΑΠ είναι κατά κανόνα η δύσπνοια και ο χρόνιος βήχας, με ή χωρίς φλέγμα. Αυτά πρέπει να κινήσουν την υποψία για να επισκεφτεί κάποιος τον πνευμονολόγο, ώστε να μπορέσει να τεθεί ή να αποκλειστεί η διάγνωση. Ενδέχεται να συνυπάρχει κόπωση, ανορεξία και απώλεια βάρους με την πάροδο του χρόνου. Αυτό μπορεί να προκληθεί από λοιμώξεις ή έκθεση σε υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση. Τα συμπτώματα της ΧΑΠ επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου και οι εξάρσεις δύνανται να επιταχύνουν την πρόοδο της νόσου. Η διάγνωση τίθεται αποκλειστικά με σπιρομέτρηση, απλή εξέταση ρουτίνας, που εκτελείται εύκολα και εκτιμάται από Πνευμονολόγο. Η αποφυγή  της έκθεσης στους παράγοντες κινδύνου αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα για την πρόληψη της νόσου. Συστήνονται ισχυρά τα εξής: