Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) αποτελεί φλεγμονώδη νόσο του αναπνευστικού , που προκαλεί χρόνια στένωση και απόφραξη των αεραγωγών, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή. Η νόσος παρουσιάζει μόνιμα συμπτώματα καθώς και παροξύνσεις με επιδείνωση της νόσου. Χρειάζεται παρέμβαση από πνευμονολόγο για παρακολούθηση και θεραπεία. Κατά κανόνα ευθύνεται το ΚΑΠΝΙΣΜΑ! Μπορεί όμως να οφείλεται είτε σε ενδογενείς παράγοντες αλλά και εξωγενείς όπως συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες ή τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Τα συμπτώματα της ΧΑΠ είναι η δύσπνοια και ο χρόνιος βήχας, με ή χωρίς φλέγμα. Αυτά πρέπει να κινήσουν την υποψία για να επισκεφτεί κάποιος τον πνευμονολόγο για να τεθεί η΄ να αποκλειστεί η διάγνωση. Ενδέχεται να συνυπάρχει κόπωση, ανορεξία και απώλεια βάρους με την πάροδο του χρόνου. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της ασθένειας είναι οι περίοδοι επιδείνωσης των συμπτωμάτων, γνωστές ως παροξύνσεις, τις οποίες βιώνει έντονα ο ασθενής με αύξηση των μόνιμων συμπτωμάτων του. Αυτό μπορεί να προκληθεί από λοιμώξεις ή έκθεση σε υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση. Τα συμπτώματα της ΧΑΠ επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου και οι εξάρσεις δύναται να επιταχύνουν την πρόοδο της νόσου. Η διάγνωση τίθεται με τη σπιρομέτρηση ΜΟΝΟ. Η αποφυγή της έκθεσης στους παράγοντες κινδύνου αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα για την πρόληψη της νόσου. Περιλαμβάνονται τα εξής:
- Παρότρυνση του ατόμου να σταματήσει το κάπνισμα
- Πρόληψη της έκθεσης σε παθητικό κάπνισμα για αγέννητα μωρά και βρέφη
- Μείωση της έκθεσης σε εσωτερική ατμοσφαιρική ρύπανση από καύσιμα βιομάζας σε αναπτυσσόμενες χώρες
- Μείωση της έκθεσης σε εξωτερική ατμοσφαιρική ρύπανση
- Πρόληψη εξάρσεων της ΧΑΠ (εμβολιασμοί)
Είναι σημαντική η διάγνωση της νόσου ώστε να υπάρξει παρέμβαση. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή θα υπάρξει σαφής βελτίωση του ασθενούς και αναχαίτιση της εξέλιξης της νόσου. Ωστόσο ο ασθενής θα πρέπει διαρκώς να ενθαρρύνετε για να διακόψει το κάπνισμα, να ακολουθεί τον εμβολιασμό βάσει πρωτοκόλλου και να ασκείται καθημερινά. Η ΧΑΠ είναι μια χρόνια νόσος που δε θεραπεύεται. Όμως με τις κατάλληλες παρεμβάσεις που αναφέρθηκαν και τη συμμόρφωση στη μόνιμη αγωγή η νόσος ελέγχεται με συνέπεια να μην εξελίσσεται και να έχουμε πλέον μείωση στη θνητότητα σε σχέση με το παρελθόν
